Κάποτε κάποιος ξεκίνησε να βρει τον εαυτό του. Σκέφτηκε, λοιπόν, να ρωτήσει όλους όσους ήξερε και δεν ήξερε να μάθει. Ξεκίνησε έτσι και με όποια ευκαιρία του δινόταν, ρωτούσε. Πέρασαν μέρες, μήνες, χρόνια. Νόμισε πως είχε μάθει αρκετά. Όταν το ξανασκέφτηκε, όμως, είδε πως δεν ήταν τόσα όσα αρχικά θα ήθελε. Σκέφτηκε πως το καλύτερο που θα' χε να κάνει είναι να ρωτήσει πού θα μπορούσε να μάθει κι άλλο. Έτσι κι έκανε. (Ρώτησε και) του είπαν ότι η Γνώση είναι συγκεντρωμένη στις βιβλιοθήκες. Τα βιβλία είχαν πολύ σημαντικά πράγματα γύρω τους και θα ήταν καλό να διαβάσει. Ξεκίνησε και άρχισε να πηγαίνει σε βιβλιοθήκες, να διαβάζει, να μαζεύει γνώσεις και πληροφορίες. Πέρασαν χρόνια για να γυρίσει τον κόσμο επισκεπτόμενος βιβλιοθήκες. Κάποια στιγμή κουράστηκε ή, σωστότερα, το καλοκαίρι δεν τον άφηνε να συγκεντρωθεί στο διάβασμά του. Πήγε σε μια παραλία, έστησε τη σκηνή του και μύριζε τις μυρουδιές της θάλασσας, άκουγε τον αέρα, έπιανε στις χούφτες του την άμμο. Ένα βράδυ ο ύπνος τον επισκέφτηκε δίπλα στη φωτιά που είχε ανάψει (για να φέγγει για συντροφιά). Όταν ξημέρωσε και ο ήλιος βγήκε ψηλά, ξύπνησε και σκέφτηκε : " όλα όσα έψαχνα για να καταλάβω τον εαυτό μου ήταν δίπλα μου μα δε τα έβλεπα. ο αέρας, η θάλασσα, η γη, η φωτιά. Ήταν δίπλα μου μα ήμουν τυφλός. Δεν ήξερα πώς να το βρω ποιος είμαι θα ήταν τόσο απλό.
27/3/2003
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου